14) سوره بقره (2)، آیه 121 الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَت
بسم الله الرحمن الرحیم
14) سوره بقره (2)، آیه 121 الَّذینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ أُولئِکَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِهِ فَأُولئِکَ هُمُ الْخاسِرُون
ترجمه:
کسانى که به آنان کتاب دادیم [و] آن را چنان که باید تلاوت میکنند، ایشاناند که بدان ایمان میآورند. و کسانى که بدان کفر میورزند، همانانند که زیانکارانند.
توضیح لغات:
تلاوت: از ریشه «تلو» به معنای پشت سر کسی بودن و از او تبعیت کردن است و در قرآن کریم از این ریشه، غیر از کلمه «تلاوت» کلمات زیادی آمده است مانند: «یتلوه شاهد منه» «والقمر اذا تلاها».
حدیث
حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِیٍّ مَاجِیلَوَیْهِ رَحِمَهُ اللَّهُ عَنْ عَمِّهِ مُحَمَّدِ بْنِ أَبِی الْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْبَرْقِیِّ عَنْ أَبِیهِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنِ الْمُفَضَّلِ بْنِ عُمَرَ عَنِ الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ ع أَنَّهُ قَالَ:
... وَ عَلَیْکُمْ بِتِلَاوَةِ الْقُرْآنِ فَإِنَّ دَرَجَاتِ الْجَنَّةِ عَلَى عَدَدِ آیَاتِ الْقُرْآنِ فَإِذَا کَانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ یُقَالُ لِقَارِئِ الْقُرْآنِ اقْرَأْ وَ ارْقَ فَکُلَّمَا قَرَأَ آیَةً رَقِیَ دَرَجَة...
امالی صدوق، ص359
امام صادق ع فرمودند:
... و بر شما باد به تلاوت قرآن؛ چرا که درجات بهشت به عدد آیات قرآن است؛ پس وقتی روز قیامت شد به کسی که قرآن را [آن گونه که حق قرآن بوده] خوانده است گفته میشود: بخوان و بالا برو؛ پس به ازای هر آیهای که بخواند درجهای ارتقا پیدا میکند ...
تدبر
1) قرآن را به ما دادهاند. (خودمان را دست کم نگیریم. خود خدا با ما سخن گفته است)
2) قرآن را دادهاند که تلاوت کنیم (بخوانیم و گام به گام از آن تبعیت کنیم) نه اینکه فقط هنگام سفر بالای سرمان بگیریم.
3) ایمان آوردن به قرآن محصول تلاوت قرآن است. اگر تلاوت کردیم و ایمان و عملمان افزایش نیافت، واقعا تلاوت نکردهایم.
4) کسی که به آموزههای عمیق قرآن کافر شود (به آنها بیاعتنایی کند، آنها را بپوشاند و مخفی کند، به آنها عمل نکند) خودش ضرر کرده است.
5) ضرر واقعی، از دست دادن پول و مقام و ... نیست؛ بلکه این است که از قرآن محروم بمانیم. («اولئک هم الخاسرون» دلالت بر حصر دارد: آنانند که زیانکار هستند، [نه دیگران])
تدبری در این آیه از امام صادق ع
وَ قَالَ جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ ع فِی قَوْلِهِ تَعَالَى- الَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ - قَالَ:
یُرَتِّلُونَ آیَاتِهِ وَ یَتَفَقَّهُونَ فِیهِ وَ یَعْمَلُونَ بِأَحْکَامِهِ وَ یَرْجُونَ وَعْدَهُ وَ یَخَافُونَ وَعِیدَهُ وَ یَعْتَبِرُونَ بِقِصَصِهِ وَ یَأْتَمِرُونَ بِأَوَامِرِهِ وَ یَتَنَاهَوْنَ عَنْ نَوَاهِیهِ مَا هُوَ وَ اللَّهِ حِفْظَ آیَاتِهِ وَ دَرْسَ حُرُوفِهِ وَ تِلَاوَةَ سُوَرِهِ وَ دَرْسَ أَعْشَارِهِ وَ أَخْمَاسِهِ حَفِظُوا حُرُوفَهُ وَ أَضَاعُوا حُدُودَهُ وَ إِنَّمَا تَدَبُّرُ آیَاتِهِ وَ الْعَمَلُ بِأَحْکَامِهِ
إرشاد القلوب إلى الصواب (للدیلمی)، ج1، ص79
امام صادق ع درباره سخن خدا که: « الَّذِینَ آتَیْناهُمُ الْکِتابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلاوَتِهِ» چنین فرمود:
[آنها] آیاتش را شمرده شمرده میخوانند و در آن آیات عمیقا میاندیشند و به احکامش عمل میکنند و به وعدههایش امید میبندند و از وعیدش نگران میشوند و از داستانهایش عبرت مىگیرند و دستوراتش را اطاعت میکنند و از نهیهایش پرهیز مىکنند. به خدا سوگند قرآن براى حفظ کردن آیاتش و درس دادن حروفش و تلاوت سورههایش و درس دادن یک جزء و دو جزئش نیست؛ حروفش را حفظ کردند ولى حدودش را ضایع کردند؛ جز این نیست که [قرآن] براى این [آمده]است که در آیاتش تدبر و به احکامش عمل شود.
***
ضمنا روایتی هم که در همین زمینه ارسال کردم، انشاء الله نوید خوبی برای ماست. اگر درجات بهشت بر اساس فهم وعمل (تلاوت) آیات قرآن تقسیم می شود، بکوشیم در این برنامه تدبر روزانه، در حق همان یک آیه در روز، تلاوتِ حق تلاوت انجام دهیم، انشاءالله در پایان این برنامه تمام قرآن را فهم و عمل کردهایم و به تمام مراتب بهشت (یعنی بالاترین مقام اولیای خدا) میرسیم. باور کنیم که این امر ممکن است. انشاءالله.